Nadat in 1907 (Leonidas), 1908 (DFC) en 1911 (Prinses Juliana) al pogingen waren ondernomen om in Denekamp voetbalclubs op te richten zagen in 1919 drie voetbalclubjes DVC, Geel Zwart (het latere Teutonia) en DOS het levenslicht. Hiervan bleek alleen het groenwitte DOS uiteindelijk levensvatbaar. De toenmalige “jongensclub” DOS speelde al vanaf het eerste seizoen competitievoetbal, hoewel het tot 1925 duurde voor het eerste kampioenschap werd behaald. DOS speelde toen in de RKUVB, een afdeling van de landelijke RKF. Vanaf 1927 speelde DOS in die landelijke RKF (de latere IVCB), terwijl in 1931 via een kampioenschap de 1e klasse RKF werd bereikt, waardoor clubs met “grote naam” zoals Quick’20, NEO, PH, Achilles’12 en Zwolle tegenstander werden.
Drie jaar ondergedoken
In 1940 bij de grote fusie van alle voetbalbonden in Nederland, werd DOS in de 4e klasse KNVB ingedeeld. In de oorlogsjaren heeft DOS om principiële reden drie seizoenen, van 1942 tot 1945, niet gespeeld. De club wilde de velden niet afstaan aan de bezetter, lag daardoor in conflict en dook min of meer onder. Direct na de bevrijding in 1945 kwam DOS weer “bovengronds” en werd voor de houding in de oorlog door de KNVB geprezen.
In 1945 moest opnieuw in de 4e klasse KNVB begonnen worden. Met een kampioenschap in 1951 begon de victorie. In 1953 volgde promotie naar de 3e, in 1955 naar de 2e en in 1959 naar de 1e klasse KNVB, het toen hoogste niveau bij de amateurs, omdat de hoofdklasse nog niet bestond.
Hoogste amateurniveau
Vanaf 1959 speelde DOS onder de naam DOS’19 op het hoogste amateurniveau. Het ontmoette noordelijke en oostelijke clubs als Quick Nijmegen, Quick’20, de Treffers, Oosterparkers, Velocitas, Rheden en SC Enschede, alle clubs met een grote naam in de Nederlandse voetbalhistorie.
DOS’19 heeft 13 jaar in die 1e klasse gespeeld. In 1972 werd een stapje terug gedaan, maar daarna promoveerden de groenwitten in 1974 naar de 1e klasse en in 1975 naar de (in 1974 opgerichte) hoofdklasse KNVB, waarin vier seizoenen stand werd gehouden. In 1987 deed DOS’19 de hoofdklasse nog voor één seizoen aan, terwijl de groenwitten in 1990 afzakten naar de 2e klasse, hoewel binnen een jaar DOS’19 weer eerste klasser was.
Uitgerekend in het jaar 1994, bij het 75 jarig jubileum, dat uitbundig werd gevierd en waarin Atletico de Bilbao en Rinus Michels bijzondere gasten waren, kwam de 2e klasse KNVB weer in zicht. In 1997 werd dit “foutje” gecorrigeerd en werd DOS’19 weer “eerste klasser”. In 2001 zag een sterk verjongd team geen kans zich te handhaven en degradeerde naar de 2e klasse KNVB. Maar ook die degradatie werd weer ongedaan gemaakt. In 2005 eindigde DOS’19 met De Tubanters bovenaan de ranglijst en in een zinderende beslissingswedstrijd trok DOS’19 aan het langste eind.
Terugval
Een jaar later, in 2006, bleek dat hoge niveau van de 1e klasse toch te hoog gegrepen en moest de club opnieuw een stap terug doen naar de 2e klasse KNVB. Ook het seizoen 2006/07 kon niet aan degradatie ontkomen worden en na 5 seizoenen hoofdklasse, 32 seizoenen 1e klasse en 15 seizoenen 2e klasse, dus na 52 jaar, werd DOS’19 weer 3e klasser.
Gelukkig duurde deze degradatie maar drie seizoenen. In seizoen 2009/10, waarin ook het clubgebouw werd gerenoveerd, sleepte de inmiddels 90-jarige jubilaris een periodetitel binnen en na twee ronden nacompetitie (tegen SV Heeten en FC Berghuizen) mocht DOS’19 zich weer 2e klasser noemen.
Het seizoen 2010/11 eindigde treurig. Viel er tegen de Kerst nog een opleving te melden, na de winterstop zakte de ploeg weg. Het uiteindelijke resultaat was een elfde plek wat nacompetitie betekende. In twee ronden moest Victoria’28 en Oldenzaal worden uitgeschakeld, om degradatie te ontlopen. Aan de tweede ronde kwam men niet toe. Opnieuw moest, net als in 2007, de 3e klasse worden opgezocht. Hoe DOS’19 als prestatieclub was gezakt werd toen heel duidelijk. Enkele tientallen jaren geleden waren Quick’20 en DOS’19 gelijkwaardige tegenstanders in de 1e klasse of hoofdklasse. Topklasser Quick’20 speelde in 2011 vier klassen hoger dan de groenwitten.
Lichtelijk herstel en fusie
In één seizoen maakte DOS’19 de “val” naar de 3e klasse weer goed. De start was zeer goed, daarna werden de resultaten minder, maar aan het eind van de competitie won DOS’19 de strijd met de drie medekoplopers Vogido, de Tubanters en KOSC. De laatste wedstrijd was in Ootmarsum tegen KOSC en door een verdiende 2-4 zege mocht DOS’19 het elfde en ook laatste kampioenschap onder de naam DOS’19 in de boeken schrijven.
Een nog belangrijkere beslissing voor DOS’19 viel in dat seizoen op 28 maart 2012 toen de ledenvergaderingen van DOS’19 en Sportclub Denekamp met krappe meerderheid besloten te fuseren. Op 2 juli 2012 werd de fusie getekend. Sportclub DOS Combinatie ’12 was geboren en DOS’19 hield op te bestaan.